Jak ja lubię czytać takie książki latem. Wchodzą jak zimne piwko, a po skończeniu ma się ochotę na więcej. I żeby było tak samo dobre. Wiem, że najnowszą książką Wojciecha Chmielarza jest „Wyrwa” i to o niej wszyscy się rozpisują, ale ja znajomość z tym autorem zaczynam dopiero teraz od równie głośnego „Żmijowiska”. I mam…
Oczekiwałam sprawnie napisanego kryminału z wartką akcją i intrygującą zagadką do rozwiązania. Z tych trzech elementów dostałam tylko ostatni. A właściwie jego połowę – bo zagadka jest, ale raczej nie do rozwiązania. A przynajmniej nie sądzę, żeby którykolwiek czytelnik samodzielnie wydedukował, co się wydarzyło w dniu śmierci tytułowej bohaterki. Chociaż ja podejrzewałam, że Evelyn przeczytała …
Co myślicie o ludziach, którzy trafili do więzienia? Że każdy może popełnić błąd i trzeba dać mu drugą szansę? Że należy szanować tych ludzi, dać im możliwość rozwoju, odpoczynku, kontaktu z rodziną? Że powinni pracować zgodnie z kodeksem pracy i dostawać godne wynagrodzenie? Czy raczej, że skoro popełnili przestępstwo to nie należą im się żadne…
Powieści takie jak „Pod Słońcem” przypominają mi układanie puzzli. Najpierw dostajemy rozsypane elementy, pojedynczych bohaterów, fragmenty historii i urwane wątki. Na początku nie wiemy, które z nich się ze sobą łączą i w jaki sposób. Niektóre sprawiają wrażenie, jakby w ogóle do siebie nie pasowały. Jeżeli autor da nam puzzle dostatecznie duże, szybko uda nam…
Zdarzyło Wam się kiedyś, że po przeczytaniu jakiejś książki, obejrzeniu filmu, spektaklu czy serialu buzowały w Was tak silne emocje, że chcieliście podzielić się swoimi doświadczeniami z kimś, kto czytał lub oglądał to samo? Ja właśnie dokładnie tak się czuję po skończeniu „Szczeliny”. Mam ochotę wykrzyczeć (wypisać) to wszystko tutaj z najdrobniejszymi szczegółami. Ale nie…
Określenie literatura kobieca nie kojarzy się najlepiej. Przywodzi na myśl raczej płytkie historyjki miłosne, idealne do czytania między jednym a drugim zamieszaniem zupy w garze. Nic przesadnie skomplikowanego, skłaniającego do refleksji. Przeczytać, zapomnieć i ewentualnie schować, żeby nikt nie widział, że czytało się „Greya” czy inną Blankę Lipińską. Na szczęście w tej kategorii znajdują się…
Początki mojej znajomości z twórczością Jakuba Małeckiego nie zapowiadały wielkiego uczucia. Określiłabym je raczej jako „to skomplikowane” niż miłość od pierwszego wejrzenia. Zaczęło się od „Śladów”. Lektura szła mi dosyć opornie, gubiłam się w historiach i postaciach. Miałam ochotę powiedzieć – dobra stara (bo to do książki), to nie wyjdzie, próbowałyśmy, zostańmy przyjaciółmi. Ale cierpliwie…